Bi ile başlayan 5 harfli kelimeler

Başında bi olan 5 harfli 55 kelime var. Bi ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde bi olan kelimeler listesine ya da sonu bi ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında bi bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

BİREY

1. [isim] Kendine özgü nitelikleri yitirmeden bölünemeyen tek varlık, fert
2. Doğa bilgisinde türü oluşturan tek varlıklardan her biri
3. Bir türün kapsamı içine giren somut varlık
4. İnsan topluluklarını oluşturan, insanların benzer yanlarını kendinde taşımakla birlikte, kendine özgü ayırıcı özellikleri de bulunan tek can, fert
5. Toplumları oluşturan ve düşünsel, duygusal, iradeyle ilgili nitelikleri toplum içinde belirlenen insanların her biri, fert

BİBLO

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Çeşitli maddelerden yapılan heykel, vazo vb. zarif, küçük süs eşyası

BİLEK

1. [isim] Elle kolun, ayakla bacağın birleştiği bölüm
   • "Sonra bileğini avucumun içine alarak nabzını sayıyorum." (Reşat Nuri Güntekin)
2. Güç, kuvvet

BİDON

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] İçine çeşitli maddeler konulan, sac, plastik veya çinkodan yapılmış kap

BİDAR

Kelime Kökeni : Farsça

1. [sıfat] Uyanık, uyumayan

BİÇKİ

1. [isim] Dikilecek kumaşı belli bir modele ve ölçüye göre kesme işi

BİLME

1. [isim] Bilmek işi
2. Bir şeyin ne olduğunun bilincine varma
3. Bilgi edinmenin gaye ve sonucu

BİTKİ

1. [isim] Bulunduğu yere kökleriyle tutunup gelişen, döl veren ve hayatını tamamladıktan sonra kuruyarak varlığı sona eren, yosun, ot, ağaç vb. canlıların genel adı, nebat

BİŞEK

1. [isim] Yayık dövmede kullanılan araç

BİTİŞ

1. [isim] Bitme işi veya biçimi, bitme, sona erme
   • "Romanlarda olduğu gibi bir başlangıç, bir bitiş arzu ediyordu." (Sait Faik Abasıyanık)
2. Final

BİNGİ

1. [isim] Kemerler üzerine oturtulmuş kubbe ile kemerlerin arasını kapatan üçgen biçimindeki kubbe parçalarından her biri

BİLET

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Para ile alınan ve konser, sinema, tiyatro vb. eğlence yerlerine girme, ulaşım araçlarına binme veya bir talih oyununa katılma imkânını veren belge
   • "Biletini alıncaya kadar vapur da geldi." (Peyami Safa)
   • "Benimki paso dedi, hanımefendiye bir bilet kes." (Refik Halit Karay)

BİRER

1. [sıfat] Bir sayısının üleştirme sayı sıfatı, her birine bir
   • "Birer kalp bıraktılar bize kırık / Ömrümüzce gözyaşı döktürecek." (Cahit Sıtkı Tarancı)

BİRLİ

1. [sıfat] Bir parçadan oluşan, kendinde herhangi bir şeyden bir tane bulunan
2. [isim] İskambil, domino vb. oyunlarda bir işaretini taşıyan kâğıt veya pul, as

BİYEL

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Makinelerde, bir ucu pistona, öbür ucu volanı çeviren kaldıraca geçirilmiş hareketli çubuk

BİLYE

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [isim] Çocukların oynamak için kullandığı taş, maden, toprak, cam vb.nden yapılmış küçük yuvarlak nesne, misket, zıpzıp
2. Motorlu taşıtlarda dönme veya sürtünme etkilerini azaltmak, aşınmayı ve enerji yitimini önlemek için göbeklerdeki yataklara yerleştirilen, çoğunlukla çelikten, küçük yuvarlak

BİNEK

1. [sıfat] Binmeye yarayan (otomobil, at vb.)

BİLGİ

1. [isim] İnsan aklının erebileceği olgu, gerçek ve ilkelerin bütünü, bili, malumat
   • "Bildiği ahbaplardan Sami Bey hakkında bilgi edinme ve tanışma yolu bulmak." (Refik Halit Karay)
   • "Sormuş, soruşturmuş, ailesi ve çevresine ilişkin bir sürü bilgi toplamıştı." (Atilla İlhan)
2. Öğrenme, araştırma veya gözlem yolu ile elde edilen gerçek, malumat, vukuf
   • "Babası, önce ona, Mazlume ve ailesi hakkında birçok bilgi vermişti." (Halide Edip Adıvar)
3. İnsan zekâsının çalışması sonucu ortaya çıkan düşünce ürünü, malumat, vukuf
4. Genel olarak ve ilk sezi durumunda zihnin kavradığı temel düşünceler
5. Bilim
   • "Doğa bilgisi."
6. Kurallardan yararlanarak kişinin veriye yönelttiği anlam

BİTEY

1. [isim] Bitki örtüsü

BİZAR

Kelime Kökeni : Farsça

1. [sıfat] Tedirgin, bezmiş, usanmış, bezginlik getirmiş
   • "Kendinden bizar, dünyadan, insanlardan, her şeyden bizar, eve döndü." (Memduh Şevket Esendal)
   • "Ayyaşlığımdan, sersemliğimden, aksiliğimden bütün müşterilerim, arkadaşlarım bizar oldular." (Aka Gündüz)