Ü ile biten 4 harfli kelimeler

Sonunda ü olan 4 harfli 34 kelime var. Ü harfi ile biten kelimeler listesini inceleyerek aradığınız kelimeleri bulabilirsiniz. Türkçe araştırmalarınızda, scrabble oyununda bu kelimeleri kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde ü harfi olan kelimeler listesine ya da başında ü harfi olan kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, işlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

ÖNCÜ

1. [isim] Önde gidip haber ulaştıran kimse
2. Bir sanat ve düşünce akımını, çağına göre yeni bir görüşü başlatan kimse veya eser, müjdeci, avangart
3. [sıfat] Önden gelen, önde olan, artçı karşıtı
4. Yürüyüşte kolun ilerisinden giden kıta, pişdar, artçı karşıtı
5. Önder, kılavuz

BÖLÜ

1. [isim] Bölme işlemini gösteren "/" veya ":" işaretlerinin okunuşu, taksim
   • ""a/b" anlatımı, "a bölü b" diye okunur."
2. Bir bayağı kesrin gösterilişinde pay ile payda arasına konulan yatay çizginin okunuşu
   • ""a/b" kesri "a bölü b" diye okunur."

ÖÇLÜ

1. [sıfat] Kin ve intikam dolu, öç alma isteğinde olan
   • "Fransız general beyaz at üstünde Galata'dan geçtiği gün, tıpkı 1908 Meşrutiyeti'nin ilk günlerindeki gazete başyazıları gibi hınçlı ve öçlü idi." (Falih Rıfkı Atay)

ÖLÇÜ

1. [isim] Bir niceliği, o nicelik için kabul edilmiş birimlerden birine göre oranlayarak değerlendirme, mizan
   • "Ateşli tartışmalara girdiği zaman bile ölçüyü kaçırmazdı." (Haldun Taner)
2. Bu değerlendirmede kullanılan birim, ölçme birimi
   • "Ziyanımız, ölçülere sığmayacak kadar büyüktür." (Ruşen Eşref Ünaydın)
3. Ölçme sonucu bulunan rakam
   • "Odanın ölçüsü."
4. Belirlenmiş boyut
   • "Elbise ölçüsü. Bel ölçüsü."
5. Ölçüt
6. Değer, itibar
   • "Şimdiki ölçülere uymaz bir biçimi vardı." (Yusuf Ziya Ortaç)
7. Aşırı olmama, ılımlı, uygun olma durumu
   • "Hiçbir şeyde ölçüyü aşmamalı."
8. Bir şiirdeki dizelerin hece ve durak bakımından denk oluşu, vezin
9. Bir ezginin eşit bölümlere ayrılışı

SÜRÜ

1. [isim] Evcil hayvanlar topluluğu
   • "Karşıki yamaçların sırtında kısrak sürüleri çanlarını sallayarak otluyordu." (Refik Halit Karay)
   • "Onda hısım akraba sürüsüne bereket!"
2. Bir insanın bakımı altındaki hayvanların tümü
3. Birlikte yaşayan hayvan topluluğu
4. Yönlendirilebilen insan topluluğu
   • "Sokaklarda alay geçerken başka çocuklar da sürüye katılır, mektebe kadar giderler." (Halide Edip Adıvar)

BÖCÜ

1. [isim] Kurt
2. Böcek
3. Çocukları korkutmak için söylenen ve hayalet, hortlak vb. hayalî varlık
   • "Ferace ile böcü gibi çıkacak değilim ya." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)

REVÜ

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Çeşitli dans ve oyunlardan oluşmuş, zengin görünümlü sahne gösterisi
   • "Güzel bir kadın, filmlerdeki asker revü kızları gibi bir selam verdi." (Sait Faik Abasıyanık)

KÖTÜ

1. [sıfat] İstenilen, beğenilen nitelikte olmayan, hoşa gitmeyen, fena, iyi karşıtı
   • "Kötü bir kalem."
   • "Bir yıldırım gelse de beni de yok etse bari diye kötü kötü düşündüğü oluyordu." (Haldun Taner)
   • "Ne oldu ki Ömer ağa, dedi. Lafımı yanlış anladın, kötüye çektin?" (Sait Faik Abasıyanık)
   • "Görevlerini kötüye kullandılar."
2. Zararlı, tehlikeli
   • "Kötü adam."
   • "O benim dinlemekteki sabrımı, saflığımı kötüye kullandı." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)
3. Korku, endişe veren
   • "Yabancının bu kötü kasdına yalnız azmimizle karşı koyduk." (Ruşen Eşref Ünaydın)
   • "... en insaflıları biraz acır, ah zavallı kötü oldu, alnının yazısı imiş derler." (Ömer Seyfettin)
4. Kaba ve kırıcı
   • "Kızına söylemedik kötü lakırtı bırakmamış." (Memduh Şevket Esendal)
5. Kişi veya toplum üzerinde olumsuz etkileri olan
6. [zarf] Aşırı, çok
   • "Kız, oğlana kötü tutuldu."

GÜNÜ

1. [isim] Kıskançlık, çekemezlik, haset
2. Zamanından önce doğan yavru

ÖYKÜ

1. [isim] Ayrıntılarıyla anlatılan olay
2. Hikâye
   • "Çok yazamıyorum ama öyküler içinde yaşıyorum." (Nezihe Meriç)

ÜZGÜ

1. [isim] Yersiz ve gereksiz olarak çektirilen sıkıntı, eziyet, eza, cefa
   • "Bilirim, bir üzgü bin avaz yapar."

GÖRÜ

1. [isim] Görme yetisi
2. Bir yerin çevreyi görme özelliği, nezaret
   • "Buranın görüsü geniş."
3. Dolaysız kavrama, birden kavrama

ÖZGÜ

1. [sıfat] Birine, bir şeye ait olan, belli bir kimsede veya şeyde bulunan, has, mahsus
   • "Hepsi de halis sporculara özgü sevimli bir çocukluk ve candanlık içinde kocamışlardı." (Haldun Taner)

ÖVGÜ

1. [isim] Birini, bir şeyi övmek için söylenen söz veya yazılan yazı, methiye
   • "İstanbul camilerinin övgüsü üstüne açtıkları konuşmalar bitmek bilmezdi." (Necati Cumalı)

ÖRGÜ

1. [isim] Örme işi veya biçimi
2. Tığ, şiş veya özel makineyle ilmiklerin yan yana getirilmesiyle örülerek yapılmış şey
   • "İstediğiniz kadar tel örgü engelleri koyunuz." (Falih Rıfkı Atay)
3. Örülmüş saç bölüğü, belik
   • "Başı yemenili, saçları iki örgü, ayağı takunyalı sarışın bir köylü kızı bana sordu." (Refik Halit Karay)
4. Dokumacılıkta atkı ve çözgü ipliklerinin, dokumayı oluşturacak biçimde belli bir desene göre kesişmesi
5. İletişim, ulaşım vb.nin ülke yüzeyinde yayılmış biçimi, ağ
6. Yapı
   • "Batı Avrupa medeniyeti bütün dış ve iç örgüleriyle bana ilk defa orada ayan olmuştu." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
7. Her türlü eylem ve olaydan oluşan akış
   • "Yaşamın örgüsü içinde gereğinden bile çok çalışkanım." (Nezihe Meriç)
8. [sıfat] Örülerek yapılmış olan, örme
   • "Örgü bir giysi."
9. Bazı sinir veya damarların birbirine geçip dolaşmasından ortaya çıkan oluşum
10. Konunun ana çizgisi, oyunun işlenişi veya çatısı

GÖMÜ

1. [isim] Toprak altına gömülerek saklanmış para veya değerli şeyler, define

ÖZLÜ

1. [sıfat] Özü olan, öz bölümü çokça olan
   • "Gönlüm dolu İstanbul'un en özlü sesiyle." (Yahya Kemal Beyatlı)
2. Benliğinde, varlığında, yapısında herhangi bir nitelik bulunan
   • "Ben o kadar bedbaht, doğru özlü bir kadınım ki beni sonra anlayacaksınız." (Aka Gündüz)
3. Yapışkan, verimli (toprak)
4. Düşünceyi gereksiz söz kullanmadan bildiren
   • "Özlü anlatım."

SEZÜ

1. [isim] Mantar meşesi

DÜĞÜ

1. [isim] Elendikten sonra geriye kalan en ince bulgur
2. Pirinç

GÜDÜ

1. [isim] Bilinçli veya bilinçsiz olarak davranışı doğuran, sürekliliğini sağlayan ve ona yön veren herhangi bir güç, saik
   • "Çocuğun bunalım geçirmesi, gelişen cinsel güdülerini doyuramaması anlamındadır." (Çetin Altan)
2. Bir etkinlik veya işin gizli sebebi
3. Kaynağı akıl olan sebep, saik
   • "Sevgi bir dürtü, ödev bir güdüdür."
4. Bireyleri bilinçli ve amaçlı işlerde bulunmaya yönelten dürtü veya dürtüler bileşkesi, saik