Ça ile başlayan 6 harfli kelimeler

Başında ça olan 6 harfli 68 kelime var. Ça ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde ça olan kelimeler listesine ya da sonu ça ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında ça bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

A Ç Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

AÇ

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

ÇAPRAZ

Kelime Kökeni : Farsça

1. [sıfat] Eğik olarak birbiriyle kesişen
   • "Mitralyözler onu çapraza almış, kızıl iğneleriyle gövdesini delik deşik ediyorlardı." (Atilla İlhan)
2. İki taraflı, karşılıklı
   • "Çapraz ateş."
3. [zarf] Eğik bir biçimde
   • "Boynuna çapraz astığı tüfeğini yokladı." (Samim Kocagöz)
4. [isim] Bir tür olta iğnesi
5. [isim] Kopça, düğme
6. [isim] Güreşte rakibin koltuk altından kol geçirip sarma oyunu

ÇAYLIK

1. [isim] Çay ağaççıklarının yetiştiği yer
2. [sıfat] Çay için kullanılan
   • "Çaylık şeker."

ÇAPACI

1. [isim] Çapa ile çalışan işçi

ÇAKICI

1. [isim] Bıçakçı
   • "Çocukların velileri arasında birçokları iplikçi, boyacı, ipekçi, dokumacı, havlucu, çakıcı gibi muhtelif sanatları gösteriyordu." (Hamdullah Suphi Tanrıöver)

ÇANDIR

1. [sıfat] Karışık, melez
2. Aşılanmamış, yaban

ÇAYLAK

1. [isim] Yırtıcılardan, uzun kanatlı, çengel gagalı, küçük kuşları ve fare gibi zararlı hayvanları avlayan, tavuk büyüklüğünde bir kuş (Milvus migrans)
2. [sıfat] Toy, deneyimsiz, acemi (kimse)

ÇALGIÇ

1. [isim] Mızrap
2. Bahçe süpürgesi, çalkı

ÇATMAK

1. [-i] Odun, değnek, kılıç, tüfek vb. uzun şeylerden birkaç tanesini, tepelerinden birbirine çaprazlama dayayarak durdurmak
   • "Avlusunda silahlarını çatmış, ayaklarını germiş askerler var." (Falih Rıfkı Atay)
2. Kereste vb.ni birbirine tutturmak
3. Bir şeyi yapmak için gerekli parçaları bir araya getirmek
   • "Koca bir nahiye titreştik, odunsuz yattık / O büyük mektebi gördün ya, kışın biz çattık." (Mehmet Akif Ersoy)
4. Yükü hayvana iki yanlı yüklemek
5. Başa yemeni, çatkı, yazma vb.ni bağlamak
6. Kaşı, yüzü sertlik, öfke bildiren bir duruma sokmak
   • "Komiser o yana doğru geldiğinden polis kaşlarını çattı." (Haldun Taner)
7. [-e] Üzücü, kızdırıcı veya şaşırtıcı olaylarla karşılaşmak
   • "Hacı Mustafa bağırıyor, ömründe böyle bir işe çatmadığını söylüyordu." (Refik Halit Karay)
8. [-e] Yazıyla veya sözle sataşmak
   • "Böyle söyler de sonra yemek biraz azca çıkarsa yahut pek düzgün olmasa aşçıya çatacak gibi olur." (Memduh Şevket Esendal)
9. [-e] Rastlamak, karşılaşmak
   • "Nerden çattım böylesi bir güzele..." (Cahit Sıtkı Tarancı)
10. [nsz] Sırası gelmek, zamanı gelmek
    • "Bir karara varma zamanı gelip çatmıştı." (Cahit Uçuk)
11. [-e] Gemiler birbirine çarpmak

ÇAMÇAK

1. [isim] Ağaçtan oyularak yapılmış kulplu su kabı, çapçak
2. Köpüklenerek akma

ÇARİÇE

Kelime Kökeni : Rusça

1. [isim] Çarın karısına veya kadın çara verilen unvan

ÇATLAK

1. [sıfat] Çatlamış olan
   • "Çatlak bardak."
2. Deli
3. [isim] Ara, aralık
   • "İki denizci kara bulutlar çatlağından güneş ışığının güldüğünü sandılar." (Halikarnas Balıkçısı)
4. [isim] Yer altındaki taş kütlelerinin basınç ve gerilim dolayısıyla yer değiştirmeden çatlayıp yarılması, diyaklaz
   • "Esmer toprağın yüzünü saran çatlaklar sanki yerin dibine kadar iniyordu ." (Tarık Buğra)
5. [isim] Çatlama

ÇATPAT

1. [isim] Çatapat

ÇAYEVİ

1. [isim] Çay, kahve vb. içeceklerin hazırlandığı ve içildiği yer, çay ocağı, çayhane

ÇANSIZ

1. [sıfat] Çanı olmayan

ÇARPMA

1. [isim] Çarpmak işi
   • "Ayşe'nin yüreği daha hızlı çarpmaya başladı." (Ömer Seyfettin)
2. Kuyu çengeli biçiminde beş kollu büyük olta iğnesi
3. Dört işlemden biri, çarpmak işlemi, darp
4. Alaturka müzikte temel notaların arasına sıkıştırılmış ve usulü bozmayan, tek perdelik küçük fazlalık

ÇARPIŞ

1. [isim] Çarpma işi veya biçimi

ÇATICI

1. [isim] Çatma işini yapan kimse
2. Çatı işlerini yapan kimse

ÇALMAK

1. [-i] Başkasının malını gizlice almak, hırsızlık etmek, aşırmak
   • "İngiliz cephesinden at kaçırıp bize satan bedeviler dönüşlerinde bizim atlarımızı çalıp İngilizlere satarlardı." (Falih Rıfkı Atay)
   • "Bu Salih Araboğlu, tefecilikten, çalıp çırpmaktan para yapmış, uğursuz heriflerden biridir." (Memduh Şevket Esendal)
2. Vurarak veya sürterek ses çıkartmak
   • "Bir yandan mızıka istiklal havasını çalıyordu." (Ruşen Eşref Ünaydın)
3. Bir müziği dinlemeyi sağlayan aleti çalıştırmak
   • "Fevkalade zekidir; iyi dans eder, piyano çalar, tenis oynar, ata biner, avcıdır, kayakçıdır." (Refik Halit Karay)
4. [nsz] Ses çıkarmak, ses vermek
   • "Hafif hafif ıslıklar çalan sesi eski keskinliğini kaybetmiştir." (Reşat Nuri Güntekin)
5. Atmak, çarpmak, vurmak
6. Yoğurt yapmak için sütü mayalamak, katıp karıştırmak
   • "Ana, inek sağar; yoğurt çalar, yayık vurur." (Tarık Buğra)
7. Üzerine sürmek
   • "Ekmeğin üzerine yağ çaldı."
8. [-i] Bozmak, zarar vermek
9. [-i] Kumaşın bir parçasını kesmek
10. Madeni oymak, kalemle işlemek
11. [-e] Benzemek, andırmak
    • "Geniş alınlı, kırmızıya çalar, kahverengi saçlı, altın dişli tuhaf bir delikanlı gülümsedi." (Sait Faik Abasıyanık)
12. Zamanı boşa harcatmak, ziyan edilmesine yol açmak
13. [-i] Süpürmek, temizlemek
    • "Tozu çalmak."

ÇAĞCIL

1. [sıfat] Çağdaş
   • "Kuşku yok ki çok modern, çağcıl bir roman." (Selim İleri)
2. Tekniğin, bilimin yeniliklerinden yararlanan, modern
   • "Çağcıl fizik."

ÇALKAR

1. [isim] Tahıl tanesini yabancı nesnelerden seçmeye veya tohumlukta kullanılacak tahılı ayırmaya yarayan döner kalburlu araç, çalkağı, çalkak