Ç ile biten 4 harfli kelimeler

Sonunda ç olan 4 harfli 45 kelime var. Ç harfi ile biten kelimeler listesini inceleyerek aradığınız kelimeleri bulabilirsiniz. Türkçe araştırmalarınızda, scrabble oyununda bu kelimeleri kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde ç harfi olan kelimeler listesine ya da başında ç harfi olan kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, işlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

BRİÇ

Kelime Kökeni : İngilizce

1. [isim] Dört kişi arasında oynanan bir iskambil oyunu
   • "Briç masasında operetçi Muhlis Sabahattin başı çeker." (Salâh Birsel)

MURÇ

Kelime Kökeni : Ermenice

1. [isim] Betonu kırmakta veya betona delik açmakta kullanılan sivri uçlu, çelikten yapılmış bir alet

PANÇ

...

BORÇ

1. [isim] Geri verilmek üzere alınan veya ödenmesi gerekli para veya başka bir şey
   • "Vaktim yok, bana para bul, şu borcu ödeyeyim, söz verdim." (Peyami Safa)
   • "On beş lira borç aldıktan sonra eve döndüm." (Halide Edip Adıvar)
   • "Altlarında şilte, dolaplarında eşya kalmadı ama kimseye de borç yapmadılar." (Peyami Safa)
   • "Babasından bir şey koparamadığı zaman borç ediyor, sonra ona ödetiyordu." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)
2. Birine karşı bir şeyi yerine getirme yükümlülüğü, vecibe
   • "Vatan borcu biter bitmez ordayım." (Bekir Sıtkı Erdoğan)

SKEÇ

Kelime Kökeni : İngilizce

1. [isim] Genellikle radyo ile yayımlanmak için hazırlanmış, genellikle güldürü niteliğinde kısa oyun

MALÇ

1. [isim] Toprak ve rutubet muhafazası amaçları ile çayır ve mera üzerine bırakılan veya başka yerlerden getirilip serpilen her türlü bitki artığı

İNEÇ

1. [isim] Tekne, yukaç karşıtı

ZEVÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Koca

KIRÇ

1. [isim] Kışın, sisli havalarda, ağaç dallarını, toprak çıkıntılarını vb. yerleri kaplayan buz tabakası

İZAÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Bunaltma, tedirgin etme, baş ağrıtma, can sıkma
   • "Bu vaka Bilal'i, uşakların izacından tamamen kurtardı." (Halide Edip Adıvar)
   • "Fısıltıları bu sakin adamı gıdıklıyor, izaç ediyor." (Halide Edip Adıvar)

BURÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Kale duvarlarından daha yüksek, yuvarlak, dört köşe veya çok köşeli kale çıkıntısı
   • "Surun yıkık burçlarından baykuşlar gülüyor." (Haldun Taner)
2. Zodyak üzerinde yer alan on iki takımyıldıza verilen ortak ad
3. Demir aksamın birbirine değmesini engellemek, boşlukları doldurmak amacıyla sarı, karbon, plastik vb.nden yapılan bir motor parçası

AMAÇ

1. [isim] Ulaşmak istenilen sonuç, maksat
   • "Her ne sebep ve amaçla olursa olsun kimse düşünce ve kanaatlerini açıklamaya zorlanamaz." (Anayasa)
   • "Dernekler, 13'üncü maddedeki genel sınırlamalara aykırı hareket edemeyecekleri gibi siyasi amaç güdemezler." (Anayasa)
2. Gaye
   • "Kuruluş amaç ve şartlarını kaybeden yahut kanunun öngördüğü yükümlülükleri yerine getirmeyen dernekler, kendiliğinden dağılmış sayılır." (Anayasa)
3. Hedef
   • "Vergi yükünün adaletli ve dengeli dağılımı maliye politikasının sosyal amacıdır." (Anayasa)

EĞİÇ

1. [isim] Yemiş koparırken dalları çekmeye veya kovandan bal almaya yarayan araç

FERÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Dişi canlılarda üreme organının dış bölümü, vulva

ALIÇ

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Akdiken
   • "Sık pırnallıklar, erguvan, defne, alıç kümeleri yer yer yolu boğuyor." (Necati Cumalı)
2. Bu ağacın mayhoş yemişi

DİNÇ

1. [sıfat] Gücü ve sağlık durumu yerinde, canlı, zinde, tendürüst, tüvana
   • "Kısa kesilmiş çember sakallı, iri ağızlı, yetmişlik, dinç bir ihtiyar." (Memduh Şevket Esendal)

HINÇ

1. [isim] Öç alma duygusu ile dolu öfke, kin, gayz
   • "Kendisini bırakıp gittiğimden dolayı uğradığı ihanetin hıncı ile pek kolay affetmeyecekti." (Refik Halit Karay)
   • "Fakat bu kadarcık bir mukabeleyle bütün hıncını almış değildi." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
   • "Hıncını çıkarmak için başka vesileler arıyordu." (Reşat Nuri Güntekin)

ŞERÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Anüs

HURÇ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Genellikle yelken bezinden veya meşinden yapılmış büyük heybe
2. Çeşitli kumaşlardan yapılan, içerisine battaniye, yorgan vb. eşya konulan özel çanta

ANAÇ

1. [isim] Yemiş verecek durumdaki ağaç
   • "Bir yıllanmış ağaca anaç derler, babaç demezler." (Burhan Felek)
2. Yavru yetiştirecek duruma gelmiş olan hayvan
3. [sıfat] İri, kart
   • "Ön sıranın başına oturmuş, iki anaç kız, baş başa konuşuyorlar." (Memduh Şevket Esendal)
4. [sıfat] Kurnaz
5. [sıfat] Deneyli, bilgili
6. [sıfat] Başına buyruk