Ü ile biten 6 harfli kelimeler

Sonunda ü olan 6 harfli 76 kelime var. Ü harfi ile biten kelimeler listesini inceleyerek aradığınız kelimeleri bulabilirsiniz. Türkçe araştırmalarınızda, scrabble oyununda bu kelimeleri kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde ü harfi olan kelimeler listesine ya da başında ü harfi olan kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, işlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

ÖZÜRLÜ

1. [sıfat] Özrü olan
2. Engelli
3. Kusuru olan, defolu
   • "Özürlü kumaş."

ÜZÜMLÜ

1. [sıfat] İçinde üzüm olan

ÖRÜNTÜ

1. [isim] Olay veya nesnelerin düzenli bir biçimde birbirini takip ederek gelişmesi

BÜRÜLÜ

1. [sıfat] Bürünmüş

SÜRÜCÜ

1. [isim] Çoban, güdücü
2. Karada kullanılan motorlu araçları sürüp yöneten kimse, şoför
3. Sürü yetiştiren kimse

ÖŞÜRCÜ

1. [isim] Öşür alan, toplayan görevli
   • "Öşürcüler, ağnamcılar, tahsildarlar, zaptiyeler köylerde kuzu gibi namuslu namuslu dolaşırlarmış." (Ömer Seyfettin)

AMENTÜ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Bir oluş, düşünce veya ideolojinin temelini oluşturan değer yargıları
   • "Haluk'un amentüsü."

ÖDÜNCÜ

1. [isim] Ödün veren, tavizci
   • "Yüze gülücülüğün at oynattığı bir aydınlar ortamında küsebilmek bile insanı ödüncülerden ayıran bir nitelik oluyor." (Haldun Taner)

ÜÇÜZLÜ

1. [sıfat] Üçüzleri olan (ana)
2. Üçü bir arada olan
   • "Fransa ile yaptığımız üçüzlü paktın aleyhinde bulunanların..." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)

ÖRGÜLÜ

1. [sıfat] Örgüsü olan, örgü biçiminde bulunan
   • "Külahının altındaki örgülü beyaz saçlarını tutup koparmak ... ihtiyacını duydu." (Ömer Seyfettin)
2. Örülmüş

ÖRTÜLÜ

1. [sıfat] Örtüsü olan
   • "Orta yaşlı, başı örtülü bir kadın yanımda duruyor." (Refik Halit Karay)
2. Örtülmüş, bir şey ile kaplanmış
   • "Yerler yemyeşil ve ıslak bir çimenle örtülü." (Ahmet Haşim)
3. [zarf] Açıklama yapmadan, belli belirsiz bir biçimde, müphem

GÜDÜCÜ

1. [isim] Gütme işini yapan kimse
   • "Sonra kendi güdücüsü de istese durduramaz." (Memduh Şevket Esendal)
2. Çoban, sığırtmaç

ÖZÜNLÜ

1. [sıfat] Bir şeyin aslında veya gerçeğinde olan, ilinekle ilgili olmayıp özde bulunan, deruni, zatî, dışınlı karşıtı

MÜLKLÜ

...

GÖRÜCÜ

1. [isim] Evlenmek isteyen erkek için kız görmeye giden kimse, dünür
   • "Zengin olduğumuz için görücüler, bizim bu uzak köşke gelmekten usanmıyorlar." (Ömer Seyfettin)
   • "Onu indirmek, görücüye çıkmaya razı etmek için başta haminne olmak üzere bütün ev halkı ağacın altında durdu, yalvardı." (Halide Edip Adıvar)

ÜZÜMCÜ

1. [isim] Üzüm yetiştiren veya satan kimse

SÖRFÇÜ

1. [isim] Sörf sporu yapan kimse

HANÖNÜ

...

BÜYÜCÜ

1. [isim] Büyü yapan kimse, bağıcı, afsuncu, sihirbaz
2. Çevresindekileri çabuk ve güçlü olarak etkileyen kimse
   • "O ne yaman büyücüdür, şeytan tüyü var herifte." (Refik Halit Karay)

ÖRGÜCÜ

1. [isim] Örgü örüp satan kimse