İçinde EŞ geçen 6 harfli kelimeler

İçinde eş olan 6 harfli 85 kelime var. İçerisinde EŞ bulunan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Bir de başında eş olan kelimeler listesine ya da Sonu eş ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz. Ayrıca şunu da deneyebilirsiniz, İşlerinizi kolaylaştıracak bir kelime bulucu : Kelime bulma makinesi

Harf Sayısına Göre Kelimeler

E Ş Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

2 Harfli Kelimeler

EŞ, ŞE

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

YÖNDEŞ

1. [sıfat] Yönü aynı olan, aynı yöne bakan

EŞELEK

1. [isim] Elma, armut, ayva vb. meyvelerin yenmeyen iç bölümü

EŞEYLİ

1. [sıfat] Erkek veya dişi eşeyden birine sahip olan, diğer eşey olmadan üreyemeyen cinsliği olan

MEŞALE

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Ucunda, alev çıkararak yanıcı bir madde bulunan, aydınlatmaya yarayan değnek
   • "Jandarmalar petrolle külü karıştırarak meşale yapıyorlardı." (Memduh Şevket Esendal)
2. Bir düşüncenin öncüsü

TEŞVİŞ

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Karıştırma, bulandırma

DEMKEŞ

Kelime Kökeni : Farsça

1. [sıfat] Dem çeken, güzel ses çıkaran (güvercin)

MEŞKUR

...

TEŞRİN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Yılın onuncu ve on birinci aylarına verilen ortak ad

TETBEŞ

...

BEŞERİ

...

MEŞHET

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Şehit düşülen yer
2. Şehidin gömüldüğü yer

BEŞLİK

1. [sıfat] Beşi bir arada olan
   • "Beşlik cezve."
2. Beş tane alabilen
3. [isim] Beş birimden oluşan para
   • "On milyonu iki beşlik yapınız."
4. [isim] Beş para, beş kuruş veya beş lira değerinde olan akçe

BEŞGEN

1. [isim] Beş kenarlı çokgen, muhammes
2. [sıfat] Bu biçimde olan

LEŞÇİL

1. Leşle beslenen (hayvan)

ÇERKEŞ

...

BÜKREŞ

...

SESTEŞ

1. Söylenişleri aynı, anlam ve kökleri ayrı olan (kelimeler), eş adlı, eş sesli, homonim

ATEŞÇİ

1. [isim] Fabrika, vapur, lokomotif vb. ateşle işleyen yerlerde ocaklara kömür atıp ateşin sürekli yanmasını sağlayan kimse

BENZEŞ

1. [sıfat] Birbirine benzeyen, aralarında benzerlik bulunan, müşabih, nazir

MEŞGUL

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Bir işle uğraşan, iş görmekte olan
   • "Belediye doktoru, kışın kimya tecrübeleri ile meşguldü." (Sait Faik Abasıyanık)
   • "Kâtip daha fazla meşgul olmaya lüzum görmeden genç kızı yalnız bırakıp gitti." (Peyami Safa)
2. Çalışır, kullanılır durumda olan, dolu
   • "Telefon meşgul."