Kara ile başlayan 8 harfli kelimeler

Başında kara olan 8 harfli 32 kelime var. Kara ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde kara olan kelimeler listesine ya da sonu kara ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında kara bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

A A K R Harfleri İle Yazılabilecek Bazı Kelimeler

4 Harfli Kelimeler

AKAR, AKRA, ARAK, ARKA, KARA

3 Harfli Kelimeler

AKA, ARA, ARK, KAR

2 Harfli Kelimeler

AK, AR, RA

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

KARATECİ

1. [isim] Karate yapan kimse

KARACASU

...

KARAKEÇİ

1. [isim] Sazana benzer bir tatlı su balığı (Barbus fluviatilis)
2. Kıl keçisi

KARANLIK

1. [sıfat] Işığı olmayan, bütünü veya bir parçası ışıktan yoksun olan
   • "Akşamdı, ortalığa hafif bir karanlık çökmüştü." (Reşat Nuri Güntekin)
   • "Tekrar ana yola geldiğim zaman karanlık basmıştı." (Sait Faik Abasıyanık)
   • "Gece kandili birdenbire sönmüş, oda zifirî karanlık kesilmişti." (Ömer Seyfettin)
   • "Gözleriyle sokakların karanlıklarını yırtmaya uğraşarak sinirli bir telaş içinde çırpınıyordu." (Hüseyin Rahmi Gürpınar)
2. [isim] Işık olmama durumu
   • "Biz, karanlığın içinde ilerliyoruz." (Haldun Taner)
   • "Türkiye'nin güneşi battı, karanlığa gömüldük." (Burhan Felek)
3. Yasalara, töreye uygun olmayan
   • "Bu karanlık işlerin hesabını sorarlar." (Memduh Şevket Esendal)
4. Gereğince anlaşılıp bilinemeyen, ne olacağı, sonu belli olmayan (durum)
   • "Bu kadar karışık ve karanlık bir mevzuda neye istinaden, hangi ... teşhis konulabilir?" (Abdülhak Şinasi Hisar)
5. Karışık
6. [isim] Üzüntü, sıkıntı, perişanlık
   • "Demiştim ya; bütün memleketi bir yas karanlığı kaplamıştı." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)

KARAYAZI

...

KARAVİDE

Kelime Kökeni : Rumca

1. [isim] Kerevit

KARARGAH

...

KARAVELA

Kelime Kökeni : İtalyanca

1. [isim] Büyük deniz teknesi
2. Gemilerde denizcilik kurallarına aykırı durum

KARARMAK

1. [nsz] Rengi karaya dönmek, siyahlaşmak
2. Işık sönmek, kısılmak veya gücü azalmak
   • "Hava iyice kararmış, caddenin bütün elektrikleri yanmıştı." (Peyami Safa)
3. Ateş sönmeye yüz tutmak
4. Kederlenmek, canı sıkılmak
5. Niteliğini yitirmek
   • "Eşsiz hafızası sönüyor, sağduyusu kararıyordu." (Falih Rıfkı Atay)

KARARSIZ

1. [sıfat] Kararı olmayan
   • "Kararsız adam."
2. Karar vermekte güçlük çeken, duruksun, mütereddit
3. Düzensiz, istikrarsız
   • "Kararsız hava."

KARACAOT

1. [isim] Bir çöpleme türü (Helloborus niger)
2. Çörek otu

KARAYAKA

1. [isim] Doğu Karadeniz kıyı bölgesinde yetişen, uzun kuyruklu, beyaz renkli koyun türü

KARAAĞAÇ

1. [isim] Karaağaçgillerin örnek bitkisi olan, kerestesi değerli bir ağaç, narven (Ulmus)

KARAKUTU

1. [isim] Uçaklarda pilotların konuşmalarını ve kuleden gelen mesajları alıp saklayan araç

KARAEVLİ

...

KARANFİL

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Karanfilgillerden, güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi (Dianthus caryophyllus)
2. Mersingillerden, Molük adalarında, Filipinler'de ve Hindistan'da yetişen ve yaprakları sürekli yeşil kalan bir ağaç (Caryophyllus aromaticus)
3. Bu ağacın karanfil yağı elde edilen ve baharat olarak kullanılan, ağız kokusunu gideren, acımsı, koyu renkli, küçük çivi biçimindeki tomurcuğu
   • "Yengemin verdiği karanfili dişlerimle ezip emerek odaya giriyorum." (Yusuf Ziya Ortaç)

KARAÇALI

1. [isim] Hünnapgillerden, kurak yerlerde yetişen, çiçekleri altın sarısı renginde, dikenli bir bitki, çalı dikeni (Paliurus spinosa)
2. İki kişinin arasına girerek ilişkileri bozan kimse

KARAKEME

1. [isim] Domalan

KARAİĞNE

1. [isim] Bir çeşit iğneli karınca

KARAİMCE

...