D ile başlayan 3 harfli kelimeler

Başında d olan 3 harfli 35 kelime var. D harfi ile başlayan kelimeler listesini scrabble oyununda ya da Türkçe ile ilgili araştırmalarınızda kullanabilirsiniz. Ayrıca İçinde d harfi olan kelimeler listesine ya da sonu d harfi ile biten kelimeler listesine gözatmak isteyebilirsiniz.

Karmaşık harflerden başında d bulunan kelimeleri bulmak için Kelime Bulma Makinesi'ni kullanabilirsiniz.

Harf Sayısına Göre Kelimeler

Daha kapsamlı sonuç için lütfen kelime bulma makinesini kullanın.

Bazı kelimelerin anlamları (Kaynak : TDK)

DEM

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Hazırlanan çayın renk ve koku bakımından istenilen durumu
   • "Akasya dallarında bir tek bülbül uzun uzun dem çekiyor." (Haldun Taner)
   • "Dinî seslere şarkı, çalgı sesleri cevap verir, onlara âdeta dem tutardı." (Abdülhak Şinasi Hisar)
   • "Amerika'nın, er geç savaşa katılacağı ihtimalinden dem vurmak hayli zor bir işti." (Yakup Kadri Karaosmanoğlu)
2. Pişirilen yemeklerin yenecek kıvamda olması
3. Soluk, nefes
4. Zaman, çağ
   • "Âdemden bu deme neslim getirdi / Bana türlü türlü meyve getirdi." (Âşık Veysel)
5. İçki
6. Koku

DUŞ

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Temizlik veya tedavi amacıyla suyu yüksekten üzerine doğru püskürtme yoluyla yıkanma
   • "Soğuk bir duş, sonra da deliksiz bir uyku!" (Atilla İlhan)
2. Bu biçimde yıkanmaya yarayan alet

DEK

1. [edat] Bir işin, bir durumun sona erdiği zamanı veya yeri gösterir, kadar, değin
   • "Bir iki adım atıp yanıma dek geliyor." (Zeyyat Selimoğlu)

DÜK

Kelime Kökeni : Fransızca

1. [isim] Bazı devletlerde prensten sonra gelen en yüksek soyluluk unvanı

DÜŞ

1. [isim] Uyurken zihinde beliren olayların, düşüncelerin bütünü, rüya
   • "Dadaloğlu'm, sevdası var başımda / Gündüz hayalimde, gece düşümde." (Dadaloğlu)
   • "İnsanoğlu, yüzyıllar sonrası için de düşler kurmaktan geri durmamıştır." (Melih Cevdet Anday)
2. Gerçek olmayan şey, imge, hayal
3. Gerçekleşmesi istenen şey, umut

DİN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Tanrı'ya, doğaüstü güçlere, çeşitli kutsal varlıklara inanmayı ve tapınmayı sistemleştiren toplumsal bir kurum, diyanet
   • "Her dinin mabetleri bütün müminlere açıktır." (Hüseyin Cahit Yalçın)
   • "Senin yanına fedai yazılacağım ve dini bir uğruna çalışacağım." (Refik Halit Karay)
   • "Ufacık bir düşüncenin en büyük bir dikkati iflas ettirdiğini dini gibi bilirdi." (Ömer Seyfettin)
   • "Şevki Bey dedi, dinin aşkına sen Romenlerin gemi yaptıklarını işittin mi?" (Memduh Şevket Esendal)
2. Bu nitelikteki inançları kurallar, kurumlar, töreler ve semboller biçiminde toplayan, sağlayan düzen
   • "Yazık ki bu sanat ve din bahsinde bana arkadaşlık edecek kültürde değil." (Refik Halit Karay)
3. İnanılıp çok bağlanılan düşünce, inanç veya ülkü, kült

DUR

...

DAV

1. [isim] Postu, kaplan postu gibi çizgili bir tür Afrika zebrası (Hippotigris burchelli)

DAR

1. [sıfat] İçine alacağı şeye oranla ölçüleri yetersiz olan, geniş ve bol karşıtı
   • "Dar elbise. Dar ev."
   • "Zavallı ihtiyarlar, sabah oldu mu bir yangından kaçar gibi kendilerini evden dar atıyorlar, gece yarısına kadar kahvede oturuyorlar, kavga ediyorlar, uyukluyorlardı." (Reşat Nuri Güntekin)
   • "Acaba bu içinde yaşadığımız hava neden bu kadar dar geliyor?" (Yahya Kemal Beyatlı)
   • "Madam onu çocuğu gibi seviyordu. Dara düştüğü günlerde hizmetini hiç aksatmadan para mara istemedi." (Tarık Buğra)
2. Genişliği az veya yetersiz olan, ensiz, mikro
   • "Sahilleri kucaklayan tatlı meltemler, bu mahallenin dar sokaklarından geçmiyordu." (Suat Derviş)
   • "Lala da pek darda kaldığı zaman kabahati Gülsüm'ün üstüne yıkıyor." (Reşat Nuri Güntekin)
3. Az, elverişsiz, sınırlı
   • "Bu dar gelirle hiçbir şey yapılamaz. Dar zaman."
4. Sıkıntılı
   • "Dar bir gün gelmiş birinden üç beş kuruş almışım, ne çıkar!" (Memduh Şevket Esendal)
5. Yetersiz
   • "Dar düşünce. Hayali dar."
6. [zarf] Güçlükle, ucu ucuna, ancak
   • "En sonra, pek çok sıkılan çocukların zoru ile akşam altı postasına dar yetiştiler." (Memduh Şevket Esendal)

DAZ

1. [sıfat] Saçı dökülmüş (baş), dazlak
2. Çıplak (toprak)

DÜZ

1. [sıfat] Yatay durumda olan, eğik ve dik olmayan
   • "Düz tahta."
   • "Düğünevinin avlusuna girerken yeni düze inmiş efeler gibi nara attı." (Ömer Seyfettin)
2. Kıvrımlı olmayan, doğru
   • "Düz çizgi."
3. Yüzeyinde girinti çıkıntı olmayan, müstevi
4. Kısa ökçeli, ökçesiz (ayakkabı)
5. Yayvan, altı derin olmayan
   • "Düz kayık. Düz tabak."
6. Kıvırcık veya dalgalı olmayan (saç)
7. Yalın, sade, süssüz
   • "Düz bir anlatım."
8. Çizgisiz, desensiz ve tek renkli
   • "Düz bir kumaş."
9. [isim] Engebesiz olan yer, düzlük, ova
   • "Kardaş gitmem Diyarbakır düzüne / Kızlar peri olsa bakmam yüzüne." (Halk türküsü)

DİL

1. [isim] Ağız boşluğunda, tatmaya, yutkunmaya, sesleri boğumlamaya yarayan etli, uzun, hareketli organ, tat alma organı
   • "Ağzımı dolduran kocaman dil, kelimelere yer bırakmıyor ki..." (Yusuf Ziya Ortaç)
   • "Çocuk, hâlâ dil ağız vermeden yatıyordu." (Reşat Nuri Güntekin)
   • "Ninniyi mutlaka söylemesi için ona bir sürü dil döktü." (Osman Cemal Kaygılı)
   • "Mütemadiyen gülüp söylüyordum. Hacı Kalfanın ellerini dizlerine vurarak: -Dil otu mu yedin be kızım? diye bir gülmesi var ki..." (Reşat Nuri Güntekin)
2. Birçok aletin uzun, yassı ve çoğu hareketli bölümleri
   • "Terazi dili."
   • "Kendi kendime, adlı şiirinde bunu şöyle dile getirir." (Salâh Birsel)
   • "Şair neslinin şarkıdan o kadar dili yandı ki şarkı kelimesini nerede görse silip üstüne türkü diyecek." (Bedri Rahmi Eyuboğlu)
   • "Bunda yenilmiş, içilmiş bir şey yok ya! Sen onun dilini de anlarsın." (Memduh Şevket Esendal)
3. Büyükbaş hayvanların haşlanıp pişirildikten sonra yenebilen dili
   • "Birkaç dilim ekmek, ince bir iki dilim peynir veya dil, bazen de haşlanmış bir sebze yemeği." (Sait Faik Abasıyanık)
4. Ayakkabı bağlarının ayağı rahatsız etmemesini sağlayan ve bağ altına rastlayan saya parçası
5. Kıstak
6. Makaraların ve bastikaların içine yerleştirilmiş olan, üzerinden geçirilen halatı istenilen yöne çevirmeye yarayan, çevresi oluklu, küçük döner tekerlek
   • "İki dilli makara."
7. Bazı üflemeli çalgılarda titreşerek ses çıkaran ince metal yaprak
8. Anahtar

DUA

Kelime Kökeni : Arapça

1. [isim] Yakarış
   • "Tanrı'nın, canını kocasından önce alması için dua etmekten başka çare bulamıyordu." (Atilla İlhan)
   • "Duasının tutup tutmayacağını söyleyemezdi." (Tarık Buğra)
   • "Elini öpüp duasını almak istedim." (Burhan Felek)
2. Tanrı'ya yalvarma, yakarış için söylenen dinî metin
   • "Pazartesi, perşembe geceleri yatağında gizli gizli Arapça dua okurdu." (Aka Gündüz)

DIŞ

1. [isim] Herhangi bir cisim veya alanın sınırları içinde bulunmayan yer, hariç, iç karşıtı
   • "Hafta sonunda şehrin dışına çıkıyoruz. Şehrin artık dışındayız. Bostanlar, bağlar, sürülmüş tarlalar." (Ahmet Haşim)
   • "Size hiç bu mektupların dışında 'Muhterem Yusuf Ziya Beyefendi' diyen oluyor mu?" (Yusuf Ziya Ortaç)
   • "Uyarma ve kınama cezalarıyla ilgili olanlar hariç, disiplin kararları yargı denetimi dışında bırakılamaz." (Anayasa)
   • "Hiçbir şeye karışmadan olayların dışında kalmak isteyenlerin çabaları boşunaydı." (Necati Cumalı)
2. Bir konunun kapsamına girmeyen şey
3. Görülen, içte bulunmayan yüzey
   • "Bardağın dışı kirli."
4. Bir kimsenin görünüşü, durum ve davranışları
5. Bireyin ötesinde bir varlığı olan
   • "Dış dünya."
6. [sıfat] Somut kavramlarda iki veya ikiden çok şeyde merkeze daha uzak olan
   • "Dış kapı. Dış duvar."
7. [sıfat] Yabancı ülkelerle ilgili
   • "Dış siyaset. Dış ilişkiler."
8. Açık havada geçen sahneleri içine alan çekim
9. Bazı top oyunlarında karşı takım oyuncularının vuruşuyla topun kalenin bulunduğu taraftan dışarı çıkması, aut

DAĞ

1. [isim] Yer kabuğunun çıkıntılı, yüksek, eğimli yamaçlarıyla çevresine hâkim ve oldukça geniş bir alana yayılan bölümü
   • "Bizim de kalbimizi kımıldatır yerinden / Toprağa diz vuruşu dağ gibi bir zeybeğin." (Faruk Nafiz Çamlıbel)
   • "Yalnız Efe'den kimsenin şikâyeti yokmuş. Ne kimseyi dağa kaldırırmış ne de fidye istermiş." (Ömer Seyfettin)
   • "Hay kör olası, dağların şenliği, bak şimdi de hanımın saksısını devirdi." (Memduh Şevket Esendal)

DÖŞ

1. [isim] Göğüs, bağır
   • "Bana yastık olsun döşlerin güzel." (Âşık Veysel)
2. Kaburga altı

DUN

Kelime Kökeni : Arapça

1. [sıfat] Alçak, aşağı, aşağılık

DÖL

1. [isim] Canlıların üremesi sonucu ortaya çıkan yeni birey veya bireylerin bütünü, zürriyet, nesil
   • "Macarların çoğunun bize benzeyişinin bir nedeni de bu döl karışmasıdır." (Haldun Taner)
2. Yavru, çocuk
   • "Yarenlik mi ediyordun, Kara Osman'ın dölüyle?" (Turan Oflazoğlu)

DUT

Kelime Kökeni : Farsça

1. [isim] Dutgillerden, kuzey yarım kürenin genellikle ılıman bölgelerinde yetişen, yapraklarıyla ipek böceği beslenen ağaç (Morus)
   • "Sabahtan akşama kadar durmadan söyleyen geveze Çalıkuşu, dut yemiş bülbüle dönmüştü." (Reşat Nuri Güntekin)
2. Bu ağacın, ak, kara, pembe renkte ekşi veya tatlı, sulu meyvesi

DAH

1. [ünlem] Deh
   • "Hayvanına dah edip yola koyuldu."